Mas que degun me venga pas parlar de l'intelligéncia dau tropèl! Çò qu'es entendut per las bedigas o es pas per lo tropèl uman, vertadièrs motons de Panurg que sèm.
Basta que d'agachar las coas interminablas, de nuòch, en ivern de còps, que d'unes fan per se crompar la darrièra Nintendo, cresi que se sona la tres divessas o quicòm aital, o lo CD novèl de Jòni, benlèu lo darrièr abans que se momifica a de bon e que siágue panteonizat.
Mai encara, las estinhassadas e desrabatge de conhonhons lo jorn de la dobertura de las sòldas, a pas d'oras, per se crompar a 50% lo tapa-pecat de dentèlas que tornarà alucar la flama dau fogau quand se conjugarà lo dever.
E se onze cabras descloscadas e subrepagadas, que pican dins un balon sus un prat apelenquit, enluòc de pèrdre o de faire la cauma coma de costuma, se meton a ganhar, tota aquela motonalha abestida, vendrà isterica trepar los Aliscamps de París.
Ò vai, tot es plan combinat per los mèstres dau tropèl: de l'apasturatge mediatic dau cada jorn, a l'estiva d'agost en riba de mar o a l'amontanhage ivernenc. N'i a que pensan! E, per pas que son fedam se faga de lagui e se dona a la demingra abans lo cotèl dau maselièr, t'escampan de podre d'embòrnia.
Ne vòs, n'as!
Te menan aqueles bons pastres de la jaça mondiala dins la dralha que li agrada de te faire seguir. Ara, an la tissa, per nos enlusernar un pauc mai, de faire de caduna de nòstras bèstias jornadas, de jornadas internacionalas de quicòm.
De la jornada sens veituras a n'aquela sens telefonilhet, o a la Sant-Valentin, dedicada al amoroses, que se te'n tornas a l'ostal sens ton ramelet de ròsas te prendràs una espolsada tsunamica que t'ensenharà coma lo monta-mametas aviá rason.
Te fan, per exemple la jornada de la francofonia que se poiriá sonar tanben jornada de la bretonofobia o de l'occitanofobia... E benlèu per se rescatar vòdan una jornada a las lengas mairalas, pas qu'una, e òc an pas perdut lo babarròt. Se cal afanar de parlar un jorn dins l'an e de se calar los autres.
I a tanben la jornada de l'aiga. E lo vin? De qué ne fan aqueles arlèris beveires de pissa de ranas?
E puòi i a de causas mai risolièras coma la jornada mondiala de las zònas umidosas que deu èstre a mon vejaire quicòm de calhòl, aquela de la jupa que me sembla indispensabla a la subrevida de l'espècia o aquela dau lavatge de las mans. Te cal esperar un an per te lavar las mans, pas que las mans. Al cap d'un an i auriá benlèu mai preissat a lavar: conoisses la cançon de carnaval, los pès, los pès, los pès ... amai lo cuol benlèu, non? Per lo cervèl, es ja fach, plan fach.
Enfin auriái poscut desparlar de la jornada internacionala dels cagadors mas ieu siái pas concernit, en bon occitan, enfant de vinhairon, me'n vau cagar a la vinha. De qué volètz quand lo plec es pres.
E puòi l'auretz comprés, siái un moton negre, aimi pas de cagar e de dançar amb la musica. Me farai sonque per ieu, una jornada mondiala o puslèu una nuòchada: la nuòchada internacionala dau reborsièr!
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire