"Aicí se sosca en Occitan !"

 Mon fantasm lo mai secret, mon pantais lo mai bèl seriá estat de me faire copar los pels per Jansemin, lo perruquièr agenés e de l'escotar, aquò fasent, declamar sas poësias. O pòdi dire, s'aviái viscut a n'aquela epòca e d'aquel temps seriái estat dau suc pelat, rasclat e de la codena lusenta.

   E quand agachi uòi dins las fèstas occitanas mon pòble borrut, pelut, mostachut e barbut, dels pelses longaruts, me disi qu'un poèta perruquièr, a la dintrada dau sègle XXI, nos fai bravament mestièr!

   Enfin me pensavi aquò fins a l'autre jorn, que tombèri sus la lista de las entrepresas labelizadas "Òc per l'Occitan".  Aimi aquela iniciativa subrebèla de l'IEO. Las entrepresas qu'o vòlon se marcan segon tres grases de practica de la lenga en son dintre per que los consumeires occitans e avisats las poscan causir, parlar sa lenga per sas crompas en luòc d'enriquesir la cordilhada d'entrepresas francimandas qu'an pas besonh de nòstres sòus.


   E de qué te vegèri pas dins la tièra dels estampilhats: "Òc per l'Occitan"?  Un perruquièr, i a un perruquièr que te copa los pels en quatre e en òc! Pas qu'un, te l'acòrdi, mas n'i un, dins Tarn, a Sant-Sulpici. Ne parlèri als amics e avèm rason d'aver decidit de nos anar far copar los pels a Sant-Sulpici!
   Mai encara, anam organizar un autocarri que nos menarà totes amassa a la tondeson e al desbosigatge de colinas. Çò esquerrièr es de sincronizar la buta dels pels de totes mas montarem per la luna vièlha venenta. Tant qu'a far, anar e tornar cinc cent quilomètres, un còp plumadas las tufas de totes, farem una virada de las bèlas que nos menerà dins d'unes restaurants e dins lo trentenat de domènis viticòlas labelizats. E se lo caufaire, un pauc pintat, un pauc encigalat, nos engruna l'autocarri, l'amic Roqueta de Clarmont d'Erau lo petaçarà en li parlant a l'aurelha en òc.


   Per butar un pauc mai luònh l'exercici, en espepissant aquela lista famosa, podèm faire un retrach robòt de l'occitana o de l'occitan de uòi. Es un sabentàs de primièra, mai que mai o cal dire dins sa lenga; festejaire de la granda saca que vòl beure, manjar e dançar al país; plan sapat, plan cultivat, plan apasturat de bonas causas, aima las vacanças e enrega de còps que i a los camins traversièrs que quatre avocats son marcats dins la lista per nos defendre e plaidejar en lenga nòstra! Siái pas segur qu'aquò ajudèsse a se sortir de l'embolh, mas cal saupre se faire plaser, e de tot biais i a pas de presons labelizadas.

   Òsca doncas a l'IEO per aquela idèa tan bèla, amb benlèu un pichon repròchi, puslèu una manca. Seriái estat quicòm mai d'apondre al tres nivèls actuals, "l'occitan nos agrada", "parlam occitan", "l'occitan es pertot" un nivèl quatre. Pas que pels pantaissaires coma ieu: "Aicí se sosca en occitan !"

   E òc, se sosca que s'aviái viscut dins lo temps de Jansemin, lo perruquièr...