Per l'Egeria que me butèt aquí, sus la tèla,

Quand vendràs vièlha un ser a la candèla,

Te trufaràs pas pus del paure de ieu, Ò malonèsta!

Que te caldrà cavalcar lo teu de monta-mameta!



dimanche 31 mars 2013

L'ase e lo capelan

Cada annada quand desbarca la toristalha de massa, fai bon de se trapar entre nautres, amondaut, luònh dau vilatge e de la chormassa, per manjar la pascada sautaròca. Mas, ongan, lo capelan occitanista dau bot dau mond vendrà pas...


Un brave capelan, agent pregat tot l'an
Se trapèt empachat de Pascas l'endeman,
E non posquèt acompanhar lo seu tropèl,
Penecar pels calhaus per se ganhar lo Cèl.
Lo camin es estrech, que poja a l'Ermitatge
Monta, davala, es long de tant de lègas,
L'an davant, s'i espatarrèt, faguèt fracatge
Mas d'i tornar ongan, n'aviá la petelega!

Pasmens lo medecin siaguèt mai que clar:
- Demoratz a Gelòna o vos anatz tugar!
Sètz fotut, sètz plegat, vos caldriá arrestar,
Lo mal d'òsses, los agacins, brèu lo grand atge
Sètz dins un parelh d'ans prèst per lo repapiatge.
- Mas mas fedas perdudas, me las cal menar.
- Vòstr' Bon Dieu es un mèstre pièger que Sarquo,
Pels seus ges de retirada, ges de repaus.

Lagremas dins los uòlhs, lo sant òme vegèt
Totes sos parroquians, quand lo diluns venguèt
Biaças en bricòla, prene lo naut camin.
Un ase, pietadós, de plan bona esquina
Venguèt a l'òme e de sa polida mina:
- Ai carrejada Maria emprenhada,
Per lo caufar, sus l'enfant polit ai bufat,
Ane! Zo! A caval qu'anam mancar la fin.

Barlinga, barlanga los vaquí totes dos
Afrairats que non sai, amics, companhs, uroses
Se conois pas pus de l'ase, dau capelan
Lo de raça asina e lo de la latina.
Mas passada la crotz 'maginatz son espant
Amondaut lo mond avián voidat las tinas,
Cantavan, pintats, de Dieu la granda glòria,
D'Osannàs enchichorlats amb d'Alleluias!

Lo revelh de l'infernala tica-taca,
Sus la taula de nuòch picant a grand martèl,
Desperta subran, al còr la tifa-tafa,
Lo capelan, las tressusors long dau rastèl;
Banhat, trempa, tot lo lièch amai los lençòls,
La boca empastada, la tèsta que li dòl.
- Mea Culpa, mon Dieu ai tastat tròp de vin
Ai pregat un pauc tròp vòstre Sant-Adornin. 

De moralas, causiretz, que me siái pensat,
Vos faire bon pès, n'i a doas, plan pesat:
"Quand lo cat pòt pas èstre al mitan dels canhòts,
Aqueles d'aquí dançan e se meton pelhòts!"
La segonda mai evangelica nos ditz:
"Mèfi que se lo canton de l'uòlh te prusís,
Çò que prenes per una palha quissonada,
Es benlèu una  plan bèla fusta amagada."


dimanche 17 mars 2013

Habemus magret !



   Coma totes los Occitans, ieu, siái de la gola. Valent a dire qu'aimi de manjar bon e de beure ben, o dich d'un autre biais, de trissar gras e de chimar pur. E vaquí mas soscadissas de uòi, davant mon de-qué dau cada jorn, la sacrosanta grasilhada dominicala e lo fum de mos magrets qu'èra a s'enlairar coma mon pantais cap al vilatge : negre quand lo gras èra virat cap a la brasa, blanc quand èra lo magre que se cosiá dapasset.
« Pas que de solfinar la redoléncia de çò qu'es a se còire, lo mond van saupre de segur que manjam occitan ! »
   E de rasonar, en me disent que se los cardinals, l'autre jorn, avián fach aital, serián pas estats obligats d'empudesinar d'un fum negrós e ofegant lo cèl de la Vila Eternala qu'aviá pas besonh d'aquò, de cavar un pauc mai la colca d'ozòn, e d'aumentar l'efièch de tabernacle sus lo planeta.
   Se seriá poscut aisidament, a mon sens, codificar lo fum, pas que per nòstres amics los bòrnis dels dos uòlhs o per aparar un pauc los bronquis dels corts d'alen e dels estofegaires que n'i de mai en mai, un fum, me siái daissat dire.
 "Lo paumon, que vos disi, lo paumon!!! 

   L'eleccion d'un papa occitan se seriá poscuda senhalar per un fum de magret, s'èra sortit dau Sud-Oèst, de costèla de feda per un de la Gavachia, o de sardinada per un Setòri o un Marselhés. Los sepions aurián dich, mai segurament qu'un fumigèn empoisonaire, lo papa catalan, lo shit-burger a la brasa lo Nòu-Mond e çò que nos espèra, los espaguètis tras qu'al dente, un dur de la Curia. 

   Mai, lo cardinal cap-grasilhaire auriá pogut matisar l'informacion. Un plan-ponh d'espècias nos auriá anonciat l'endacòm e l'aventura, lo fenolh a bodre l'eleccion dau Bordalés Ricard 51, l'olor de la merguèz auriá dich un papa dobèrt per un raprochament amb l'islam, lo rabinat un integrista de la plena pèl! 

   Per se'n tornar cap al nòstre Francés-lo-novèl, bastava de brasucar un bife de lomo o un bife de chorizo, e, ita missa est, èra blat ensacat! A la condicion de pas se servir, evidentament, a cò de Spanghero, pecaire, per defugir lo m'as-colhonat-quand-t'ai-sentit! 
   
   En mai, ba sabètz tant coma ieu que Dominus Vobiscum a pas jamai patit! Doncas un còp ensenhat al mond tot, urbi et orbi e tutti quanti, pel fum passejaire, la novèla eleccion, un còp acabat lo pichon torn sul balcon per se metre en boca e salivejar un pauqueton, lo recapte per assadolar totes aqueles prelats, tant atalentats que te manjarián un curat farcit d'ostias, seriá ja alestit per festejar lo papa novèl melhor qu'amb de regardèlas!. 

   E puòi o cal dire, escrivent aquò, me trachi que sèm nautres los mèstres de la grasilhada, benlèu quauque eiretatge catar?, e que nòstras especialitats son de luònh las melhoras. Tot çò que cal per influenciar la jurada dau conclave!
Mas per çò de la clau, es una autra istòria.