Per l'Egeria que me butèt aquí, sus la tèla,

Quand vendràs vièlha un ser a la candèla,

Te trufaràs pas pus del paure de ieu, Ò malonèsta!

Que te caldrà cavalcar lo teu de monta-mameta!



vendredi 9 mars 2012

La grasilhada

Ai lo vesin que nos ven de convidar per manjar la saucissa. Coma se presenta pas per las eleccions serà pas de saucissa electorala, mas de la saucissa franca de pòrc, de la bèstia saucissa.
Sai que non, que lo vesin se la peta ! Se monta lo còco, totjorn confleta, s'espompís dins sa cròia e dins son tapa-pecat, entre son bar exterior e sa piscina qu'evidentament calguèt que faguèsse una piscina, amb una iscla al mitan, e una palma en plastic. A l'americana, çò ditz.
S'èra de mòda que los americans se la pintrèsson en verd, aquel colhaud auriá una quèca de Marcian !
Doncas, nos preguèt a dinnar, mas mèfi qu'aquel timborle dinna lo ser, en francimandejant  un pauc coma aquò :
« Nous serions heureux, de vous accueillir, votre charmante épouse et vous-même, autour de la swimming-pool, pour un barbecue ! » amb las bocas en cuol de pola quand ditz « barbecue ».
Avètz remarcat, lo mond ara fan totes de barbecues. Una mena d'autar grandaràs que lor manja la mitat de l'òrt de la vilà , que la piscina aviá ja manjada l'autra mitat. Aquí, l'òme, grand prèire autoproclamat de l'ostal, va oficiar en arpatejant, escarabilhat coma un pesolh-revengut dins la pèga, per te rabastinar, en chimalhant un visqui-on-the ròc que l'escana,  doas malurosas chipolatas d'Intermercat e de pauras merguèzes que fan tombar de vergonha, e enrabiar que non sai, mon amic Molód mai segurament que las caricaturas de Maomet.
Se cal pas enganar. La grasilhada, carbonada o brasucada es pas aquò.
Tot se pòt còire mas çò melhor es de causir sul talhadon, de triar al det, una grasilhada que canta amb de graissa que se va fondre dapasset dins las carns : magrets o costeletas de moton.
 Ges de garcha o de feda ronhosa, d'anhèl de Nòva-Zeland apasturat als granulats... Non pas, de la bona bediga gavacha d'en çò nòstre, de Lacaunas benlèu, noiridas de lausèrda de las granas de lutz, d'esparcet e de bragalon, de césers d'odor e de margalh, perfumadas melhor que las micoquetas vilandresas dau Clapàs de flairas de frigola e de romanís.... Un pauc coma aquelas qu'ondejan per las garrigas, a l'entorn de las parets de pèiras secas e milenàrias, dins la reclama per lo Ròcafòrt, rei occitan de totes los formatges o per « Lo Peralh », l’accent ponchut levat.
Mèfi de pas me faire aquò sus de carbon de bòsques que te vendon aqueles ensucats ensacaires de carbon de lenha de paletas emperosinadas e enquitranadas ! Non, non, vos cal una brasa de gabèls de carinhana podats per la luna vièlha, res mai.
Quatre caillaus a l'abric per pausar la grasilha e fai tirar !
Amb aquò, tocaretz lo Paradís e se son acompanhadas, las costèlas, non pas d'un visqui-coca d'aval, mas d'un vin roge d'aquí i dintraretz cap e tot !
Mas aqueste ser, a cò dels vesins, serà quicòm mai...
Pasmens, me languissi d'i èstre. Prendrai la camèra. Pas que per l'imortalizar quand li vau dire, l'aire d'aver dos aires, que lo mot barbecue que tant li agrada, abans que d'èstre american, èra anglés e abans que d'èstre anglés èra occitan !
E òc, ven d'un temps de manjaires golards e galavards que per las faire grasilhar enastavan las bèstias de la barba a la coa, tot simplament. Barba-coa, what else ?

2 commentaires:

  1. yeeeeeeeeeeeeeeeees!!!
    Grasilhada power!

    A, la saucissa d'intermercat : fléau de notre société.

    RépondreSupprimer