Los pòrcs negres

 Per l'amic Edí de Gijan.

Son passats los jorns pas tant ancians qu'aquò, que las mametas dau vilatge se recampavan a l'obrador per tricotejar de cobèrtas per los salvatges de l'Africa.

Èra lo temps benesit de l'enfança, que pichotet me rebalavi las pòchas comolas de tèstas de negres, bonbons a la sentor pudenta d'un colonialisme canibal mas al gost incomparable de regalécia.

Dempuòi Ròse, Garona e mai Cocorèl lo riu de nòstre vilatge an carrejat d'aiga. Las mametas son estadas assabentadas, de tot biais tricotan pas pus, e las tèstas de negres se son cambiadas en mirga, mirguetas e mirgassàs sens chuc-ni-muc.

Aqueles dau vilatge d'a costat, Sant-Andrieu de Sangonís son escaissats dempuòi de luscres, los "pòrcs negres".

Es lo remembre ecumenic de l'amistat que se portavan los catolics manjan-bon-Dieu amb aqueles de la novèla religion, los uganauds o deganauds coma disèm al nòstre.

Me siái daissat dire, qu'aquò veniá de la rauba negra, de las margas largas que se cargava los ministres deganauds per presicar. E presica que presicaràs, braceja que bracejaràs coma un parpalhòl prèst a s'envolar. D'aquí los escaisses de "parpalhòts" e de "pòrcs negres", qu'en mai, aqueles de Sant-Andrieu fasián venir de pòrcs per s'aviudar.

Urosament, dins los temps que sèm, n'i a per susvelhar l'anament dau mond e lo politicament corrècte de la societat. E n'i a un d'aqueles, un pauc tòca-la-bomba, trucat dins son ignorància per aquel escais de pòrc negre qu'emplegava la comuna de Sant-Andrieu dins sa comunicacion identitària, qu'anèt portar lo pet e lo paquet ont èra pas esperat, valent a dire a la MRAP (Moviment contra lo Racisme e per l'Amistat entre los Pòbles). Coma s'aquel paure mond avián pas mai a faire ! Enfin, que se petaçan! Cal pas quichar, passar l'òsca e butar Mamet dins las ortigas !!!

D'aquí mas soscadissas de uòi. Cal delpossar lo mond vièlh e s'afanar per cambiar totes los escaisses, dau Camèl al Clapàs, se volèm èstre, nosautres occitans dau sègle XXI, dins lo plan-pensar e per un còp, pas sentir de tròp a rabinat.

Primièr : los pòrcs negres seràn, d'ara en davant, los pòrcs de color, los Innocents dau vilatge vesin vendràn los Intelligents de Niana, los ases de Ginhac, de garanhons de pura-sang.

Totes aqueles : Manja-pofres, Manja-mèrles, Manja-tordres, Manja-gorgolhs, Manja-tripas, Manja-agaças, Manja-galinas, Manja-moissaus, Manja-merluças, Manja-cagaraus, Manja-muòlas, Manja-canilhas, Manja-grapauds* se metràn al verd e seràn los Manja-cinc-fruchas-e-legums-cada-jorn.

Los Mai-mòrts de Sèta faràn coma los autres e, ara per ara, s'acontentaràn de morir qu'un sol còp.

Los Sauta-Bartasses de Colòbres e los Ribotaires de Sant-Pau son pregats d'i anar plan-planet amb lo viagra, las Gorrinas de Saturargues de s'apasimar la sang e d'anar al contentièr d'un autre biais.

Los Copa-garras de Florensac, los Estiflaires de Viòls, los Rauba-picas de Lopian, los Escòrja-chins de Sant-Matieu, se cromparàn una conducha e se tendràn a carrau.

E caldrà metre al trabalh al puslèu, trabalhar un pauc per pas tant badar, los Badaires d'Argelièrs, e los Fenhants de Nisàs.

Enfin los Trempa-cuol de Mont-Ferrièr e los Cuols-de-burre de La Mòta-Granda se van anar vestir, e lèu fach.

E ieu paure Espelhat de Puòg-Abon, farai coma lo mond de Gijan que son talament fièrs que van podar amb la cravata !

• Dins l'òrdre : Vilanòva-de-Magalonas, Aumelàs, Camp-Long, Causse-de-la Sèla, Lodèva e Lo Cailar, Jacon, Jonquièiras, Latas, Lespinhan, Liuran-de-Cabrièras, Pesenas-de-las minas, Popian, Bassan.
  
• Per anar mai luònh : Claudi Acchard, Les uns et les autres, CIDO Besièrs, 1982.