Basta per exemple, per prene l'auçada de la mudança de la societat d'agachar çò que sobra de çò que los ancians, dins lo temps que Matusalèm èra jovenòme, sonavan "los sèt pecats capitals". Pichon rampèl per aqueles qu'an escampat a las ortigas lo catequisme de sa mameta rança o que se rementan pas de Seven de David Fincher. Los sèts pecats capitals son lo goluditge o golardisa, l'enveja o cobésia, la colèra o ira, l'orgulh, la pigresa o canha, lo gorrinitge, l'avarícia o estacadura.
Lo goluditge d'un còp èra es racat, es lo mot, per nòstra societat que fa de cada jorn un jorn d'abstinéncia dins l'escudèla.Te cal, se vòs pas passar per suicidari, èstre vegetarian e te noirir sonque d'èrbas nomadas polidament "ensaladas" que son pas mai que de pastura, faire l'autopsia de ta mangiscla en apòrts jornadièrs e militar ipocritament per la reabilitacion dels espinaces, dels tòpis e de las cogorletas, en cridant per las plaças, la cara blanca coma de farda, qu'es quicòm de requist.
(Nda: La cogorleta dona pròva que los paures catars d'un còp èra tenián la vertat, lo mond ven dau diable! Cossí un Dieu poderós e aimable se seriá poscut engarçar a n'aquel ponch?)
De segur te cal bèure d'aiga, sonque d'aiga, que te vendon mai car que lo vin. Mos amics vinhairons son d'empoisonaires e ieu siái pas mai qu'un pauròt pebròt alcoolo-resistent! Resistirai!
L'enveja n'es dau còp capvirada: lo que fa enveja uòi fa pietat, tant es magre coma una bicicleta!
La colèra es de bon ton: l'òme de patz es un caponàs, un escolhat, que cal de longa se cargar la colèra, s'empebrinar, se botar la crèsta roja contra tot e contra totes, per de fotesas, de parpèlas d'agaças, e mai se Jèsus, Gandi o lo Dalai-lama son pas jamai estats tant unanimament remirats.
L'orgulh. Plan vist tanben aquel que se pren pel Grand Mostardièr dau Papa, qu'es gloriós coma un pesolh reverdit tant son Ieu es exepcional.
Mas mai la planeta es trepada d'aquela chorma, d'aquela molonada de mond tant bèls, mai vira de caire.
La pigressa, la paura ela, es per contra totjorn pas de mòda. Trabalhar mai per ganhar mens, faire d'espòrt, corrér per pas res aprèp pas grand causa son de vòga.
Lo gorrinitge.Vesèm florir tanben, florir es de segur un biais de dire, de manièras per lo mens estonantas: l'epilacion totala n'es una. Çò que fai que lo pecat capital lo mai chanut, o sabètz lo gorrinitge que se disiá tanben "pecat borrut" ven d'èstre tornar qualificat pecaire en "pecat pelat" que de bartasses e de matas n'i pas pus: lo mond se fan desbosigar de cap a cima!
E l'avarícia, que jamai lo mond son estats tant estacats a son aver. Son piègers que s'èran cagadurs o esquichan-bonhetas, mai n'an, mai ne vòlon, mai s'estacan.
De l'estacadura a l'estacament, de l'estacament a l'estacatge, pichòtas cambadas. N'i a que, plan desborrats d'en pertot, coma se dèu, s'estacan als barrançons dau lièch, amb de manetas, abans que de s'emparadisar e que d'anar al contentièr. (A prepaus J., se me legisses, es qu'as pensat de destacar M. L.?)
E l'autre jorn, que barrutlavi per mon trabalh, siaguèri estabosit. Una jove maire menava sa drolleta a l'estaca coma òm passeja son chin, dins un vilatjòt de Gard que i passa una veitura cada còp que me tomba un uòlh. Aguèri pas léser de veire s'èra una d'aquelas cordilhas automaticas que basta de quichar sul boton per que te torna lo chin o la drolleta al pè, mas dempuòi aquò me trabalha.
Benlèu la sortissiá per qu'escampèsse son aiga al pè d'una platana, benlèu qu'aquela paura femna se podiá pas pagar lo colar electronic qu'emplegan ara los caçaires. Ba sabètz, un colar amb de pilas fòrtas e una telecomanda dins la pòcha. Quand lo chin o la drolleta van tròp luònh, puslèu que de se desgargamelar per los cridar, un pichon còp sul boton roge e lo chin o la drolleta, a quatre quilomètres, te prenon una castanha electrica per li faire comprene de se'n tornar!
Es pas polida nòstra epòca!
non aquelas cordilhas son pas encara automaticas. portava lo casco la neneta? per pas se far de nhòcas.
RépondreSupprimer