Lo "ring" o the circulada

   Un còp èra, la prima vesiá se voidar las glèisas triomflantas pel campèstre dins de processions interminablas, dichas de las Rogasons. Peta-candèlas, tanècas, beatas, manja-paters e manja-bon-Dieu, tot lo bon pòble apapesit airejava sas pregàrias a las croses dels camins, croses que son totjorn quilhadas a cada sortida de nòstres vilatges.
   Aquí lo capelan presicava e puòi, amb son asperson, benesissiá las tèrras e las culhidas a venir. Se caliá petaçar per que benesiguèsse dins la bona endrechièra, dau costat de nòstras vinhas mas sens que se sarrèsse de tròp, per pas, qu'amb son aiga-senhada, nos las empeguèsse de mildió!

   Es d'aquel temps que nos ven l'istòria famosa dau pichòt enfant de còr que, amb la crotz que portava, agantava las brancas nautas d'un cerièr, comolas de fruchas maduras, per se'n conflar el e sos acolits de collègas, dins lo temps que lo capelan predicava. E lo Soissa, lo cap de procession de lor tombar dessús:
- Maluroses avètz pas vergonha de manjar de cerièras dins lo temps de la pregària? Es un pecat gròs!
- Es pas un pecat qu'es lo bon Dieu que nos las a fach passadas!
Dins lo temps dau repotegal lo capelan, lo Sant-Solelh e tota la còla avián tirat camin, e l'autre de se calcinar mai:
- Ane, despachatz-vos que lo bon Dieu es als diables!!!

   Uòi es quicòm mai. Un autre dieu es a l'onor: Bacus. Los paísans d'en çò nòstre an solfinat la combina per crebar pas, e vesèm florir d'en pertot de circuladas vinhaironas. Te fan d'estands al mitan de las vinhas, espacejats los uns dels autres de quauques quilomètres, amb de mangiscas bonas e las bevendas que cal per las empassar.
   Aquí, per salivejar, los amusacaisses e los muscats umoroses; un pauc pus luònh lo cauquilhum e lo picapol, per tugar lo verm; las ensaladas per se lavar las bocas, las carnsaladas e lo rosat glaçat; los peisses e los blancs secs; lo trauc dau mitan a la fina dau lengadòc; los mata-fams e los roges ufanoses, per pas que la pèl dau ventre se pegue a l'esquina; los cabecons e los vins fustejats, lo rebalum e aquel que petoneja per faire Dieu de son ventre... E ne passi.
   Un fum de suedeses, de francimands, d'alemands, d'angleses, a fòrt poder de crompa, se marcan per faire lo "ring" es aital que dison circulada aqueles colhons dau Clapàs. Contra un planh-ponh de pecunhas, armats d'un veire e d'un capèl de palha, tot aquel mond de l'ubac començan son camin de crotz, estacions a cha estacions. Seguisson lo cairrairon que serpateja mitan las vinhas biodinamicas, de mai en bio e de mens en mens dinamicas, que te fan de vin de garda a trente-uòch euròs la botelha. A n'aquel prètz gardatz-lo!

   E lo solelh plomba e tusta suls tastaires que s'ensolelhan, las cigalas embriagadas de chuc cantan per aqueles que s'encigalan. N'i a que broncan, d'autres que s'aplatussan. La sèrp dels encapelats fa de mai en mai de ziga-zagas. Quand se'n van semblan que se'n tornan, an perdut lo nòrd a de bon, a jamai e per totjorn. Son assadolats, enchusclats, encatarinats, pintats, enchichorlats, bandats, petats, empegats...

   Al pus prigond de las blacas, dins l'ombra fresca, los vinhairons comptan la recèpta.

Partiguèron cinc cents, paguèron lo prètz fòrt

E pas cap demest eles, se'n tornèt al pòrt!