Te cau pas beure

Passat ièr, davalère a la Condamina dau papeta, petaç de vinha dau costat de la comba escura, per faire quauques escaucèls a las porretas que crenguèsson pas la secada. Ère aquí atrabalhit a passar las bimarèlas dau capmartèl que m'arriba pel camin romieu un crane marchaire que, per ma fe, me semblava d'aver la camba mòla.

Un vintenat d'ans, « decatlonizat » de cap-a-cima, encapelat a la Indiana Jones d'un capèl desbolinat de tela caqui, de la cauças cortetas e dels pompils borruts, solièrs montats de la marca Quesusar, d'aqueles que te confisson los pès, e baston de caminaire en alu, telescopic coma se deu.

D'aquelas idòlas ! Qu'aiman mai, per se faire cana, de faire trimar de pichons chineses dins de talhièrs insalubres e d'ablassigar la planeta que de se copar un pal de castanhièr o d'anar quèrre una d'aquelas rasigas de bois que s'i pèrd la man coma sul còs de l'aimada...

Mon Indiana s'arrèsta, s'agremolís davant Cocorèl, lo riusset que passa aquí, emplena sa gordeta que portava en bricòla e va per beure.

- Joine, que te li fau, te cal pas beure d'aquela aiga! Ailamont darrièr la cança i a lo prat e dins lo prat i la manada dau Cristòu, amb los buòus, un cinquantenat, qu'an cagat dedins lo riu. E puòi i a los chivaus, de Camargues ufanoses e plan tenguts, te prègue d'o creire, eles tanben an cagat dedins lo riu. E vèses, darrièr la mata d'ausina, aval, aquela blaca d'aquí, i a lo tropèl de fedas dau vièlh Gonèl, l'autboissaire. Bedigas, anhèls, parròts e mai las cabras e los bocs, tot aquel mond, sens te parlar de la feruna, cagan dedins lo riu!

- Monsieur, ne pourriez vous pas je vous prie vous exprimer en bon français, je suis Parisien et je ne comprends pas votre patois.

- Pichòt, bois doucement, elle est fraîche !