París, París...

« Qui a vist París e noun Cassís a ren vist ».

Es per aquela frasa estampada sus una carta postala, que lo mond de l'endrech atribuïsson a Mistral, que pequelet, vegèri pel primièr còp escricha nòstra lenga.  Quina vergonha !  Quand pensam a la molonada de cap d'òbras, a la riquesa d'una cultura amagats a la curiositat e a la set d'aprene de sos dròlles. Se'n risent, lo papeta m'assabentèt sus la frasa e cabussèri cap e tot dins l'occitan amb lo bonaür que sabèm. Mercé París !

Pasmens, perqué nòstre pòble, lo Frederic primièr, agacha de longa ailamont aquela puta escanaira que nos emmasca ? Seriam, nosautres occitans, bretons o basques de sadomasoquistas sens o saber ? «Òc-ben !  Fai me mal, encara e encara, aquò m'agrada, siái un sado mas òc ! »

Qu'aquel, demest vosautres, qu'a pas fach lo pelegrinatge dins la vilassa, per rendre l'omenatge segon l'usatge feudal de la jurada o per s'esbaudir de las beutas d'una vila autoproclamada vila de las Luses, m'escrigue lo primièr comentari !

Que m'escrigue lo segond, aquel que s'es pas estabosit per las avengudas bastidas de la sang de nòstres vièlhs, o dins los musèus-palaises comols de las riquesas raubadas a la tèrra tota, per una vila que matrassa sas femnas en li plantant de  plumas pel cuol, dins de molins que molinan d'argent brut enluòc de blanca farina !

Çaquelà, es pas perdut d'a fons, luònh se'n manca. L'espèr se repiutèt l'autre jorn al fons de mon èime còrcachat. Curiosament, es un sondatge que me venguèt portar solaç.

A la television, lo jornalista en dòl, que veniá d'anónciar una desbranda de mai dau PSG, apondèt, amb una mina de cagaire, que li agradariá melhor a 75% dels francéses que siaguèsse Montpelhièr que ganhèsse lo campionat de frança de fotbòl que non pas París. Çò mai bèl es que semblava s'estonar, lo piòt, e amb el sas cogordas de companhas, d'aqueste sondatge.

Quand la còla dau Clapàs anèt jogar a Marselha, los partisans de l'OM en luòc d'encoratjar son equipa bramavan darrièr Montpelhièr melhor plaçat per faire rampèl a París. Solidarnòc obliga.

Se lo mond dau fotbòl, que son pas, o cal dire, totes de prèmis Nobèls e qu’an pas inventat la podre que peta, refusan l'alienacion programada que ne serà dels mai aluserpits de vosautres ? Cal que se boleguen lèu fach la maquina a compreneson, macarèl !

I a de causas bonas de prene dins totas las culturas dau mond. Una d'aquelas, me sembla, es lo biais qu'avián los viquings d'un còp èra, de beure sa victòria dins la clòsca de sos enemics vencuts. Se n'i a un demest vautres, que monta amondaut, a París, que doblida pas, l'en prègui, de me tornar lo servici de taula. Las onze clòscas voidas (de tot biais per èsser voidas son voidas!) dels jogaires dau PSG, per trincar a sa santat !

Tant qu'a far, pòt portar tanben aquelas dels remplaçaires e de l'entraïnaire, que serem nombroses, e ges besonh de sondatge per o afortir, per beure aquí dedins lo sanchinian de cada jorn, a regolitge !