Forra-borra...

Per Nadal, manjatz una piòta de Charenta !!!

abans que faga tornarmai ganhar lo Sarkò.

   Amai se lo Hollande se la vòl pas pus farcir, siaguetz segur que serèm nosautres los piòts de la farsejada.

   De tot biais, ieu me'n chauti coma una merluça d'una cabreta, que me siái rendut amorós de Martina. Mon preferit: "Martina e las trenta-cinc oras" (Jospin edicions, París, 2000). Martina es mon fantasm. Dins son tres pèças Chanèl es bèla coma la camioneta dau papeta quand se'n tornava de la vinha, subre cargada de 12 semals plan quichadas, un pauc bassa dau fondament, de segur, mas un carri de rei!
   Quana femna, Martina! Quand me mèti al lièch, lo dimècres de tantòst, per ma pichona prangièra de RTtista arrendut, pantaissi de Martina, sonque de Martina. A, Martina!!!

Beguetz pas tròp !!!

   Avètz vista la reclama: Guilhaume, Tòni, Pèire, Jaume, Claudi, Micolau qu'an totes un problèma amb l'alcoòl e que o vòlon pas reconóisser, los piòts. 
   Ieu, ai pas vergonha d'o dire: "Ai un problèma amb l'alcoòl".

 - ai pas pus de vin a la cava, me caldrà davalar dins la freg a l'estiba per ne quèrre".

E daissatz vòstre argent a la banca !!!

   Escotèri l'autre piòt de Cantona, passèri a la banca. Mas posquèri pas retirar mon descobèrt, aquel piòt de banquièr o volguèt pas.