Bestiari

   I aguèt primièr lo perruquièr teletaire per chinet pomponejat a tanturla cogorla dau fòrt poder de crompa.

Avèm vist alara, a cha-pauc, las laissas dels subre-mercats s'emplenar de cantonadas de totas menas, pas que pels animals de companhiá, de las mangisclas a las banastas, dels colars a las joguinas que prenguèron de mai en mai de plaça dins los magazins.

Venguèron puòi, en tota logica, los cementèris per animals:

"Dau Caraven fonsut cap a tu ai gingolat,

E monta mon jaupal, Ò mon Mèstre ben-aimat..."

Ara ne sèm al plat fin e adobat per dire "t'aimi" a un cat qu'a ges talent e que ronca sus un coissin de seda. Sèm dintrats dins l'edat, nautres que n'avèm pas pus, de las mutualas pels animals, mas tanben dels restaurants e dels bordèls per chins. En mai, los nòstres trenta milions d'amics consumeires, quand son luònhs d'aqueles luòcs de perdicion, an drech coma totòm als "sex-toys" estudiats pas que per eles, daquòs que disèm en lenga nòstra, en bons descendents dels paures catars, consoladors per un consolamentum un pauc particular...

Puòi per se destibar, aprèp sa partida de patas en l'aire, lo vòstre companh melhor, se tal es son bon desir, podrà anar al jacuzzi concebut especialament per son confòrt. Pas qu'aquò.

E, aquest'an avèm pojat un parelh de barrançons de mai sus l'escala de la conariá umana, qu'es illimitada, contrarament a aquela de l'oncle Emili qu'èra totjorn tròp corteta per amassar las olivas nautas que caliá abandonar a l'aucelum.

An engimbrat, lo calendièr de l'Avent pels cats e ne fan una reclama a tot petar. Cada ser, la mamaneta afeccionada dobrís lo fenestron dau jorn per apasturar sa mimina de çò melhor, li faire tastar un tròç de rei e li faire esperar atal sos nombroses presents de Nadal.

Cossí ne sèm arribats aquí ? Cossí una galanta chatona un pauc cata-banhada, es ara venguda vièlha bica acatonada, abandonada de totes levats de sos cats, preda sens defensa pels aucèls de rapina dau mercantitge?

Per quin mistèri de l'evolucion sèm passats de l'auca blanca polideta qu'èra, que fasiá la cata-miaula abans que de se daissar embaucar darrièr un bartàs, ( e de daissar lo cat anar al formatge!), a la bartavèla lenguda, agaça fenestrièra de la maduredat. Per quina transformacion de la cadena d'adn la nièira o la mirgueta de ton còr son vengudas amb lo temps loiras, colòbras o mandras e puòi vacas o cavalas? E vai te'n saupre coma la poleta vilandresa que te fasiá pantaissar, de còps un pauc grua, de còps un pauc merluça, s'es mudada puòi en tigressa, dragàs, o cogar ? E perqué son ara, amb las annadas, totas tant piòtas !!! per se crompar aquel calendièr de l'Avent per sos cats?

Ma canicha de ma canicha, Darwin ajuda-me ! Veni cabra ! I compreni pas res pus a ta teoria e me demandi francament se te siás pas engarçat a de bon. La piòta de Nadal, gra ultim de l'evolucion ?

Per çò dels òmes es plan mai simple qu'an pas gaire, pecaire, evolucionats. De Berluscòni a Quadafí o a Estrausquan, en passant per nòstre car ministre de la cultura que tant fa per la lenga nòstra, son soventas fes gals, de còps gal-galinas, lapins e totjorn pòrcs ! Pòrcasson o pòrcassàs, pòrcs cashèrs o pòrcs alals, son totes de pòrcs, pas mai que de pòrcs.