« Desgalham cinc còps mai per la virilitat masculina e las protèsis mamàrias que per la malautiá d'Alzheimer. Aurem lèu de femnas de las popas gròssas e de vièlhs dau vièch redde, mas pas cap demest eles se rementarà a de qué aquò servís. »
Dr Dranzio-Varelha – Brasil.
Siái estat, aqueste còp, barrutlar dau costat de Limós a l'encontre d'una religion novèla, dins un dejós d'ostal, un temple modèrn vodat al culte dau còs, una sala de muscu. que dison.
Vòs de maquinas, aquí n'as.
Me pensèri a la debuta de tombar dins una cava cooperativa subre-modèrna, vin petonejaire obliga, de tant que i aviá de mecanicas estranhas : de visses sens fin, de poténcias amb de carrèlas, de truòlhs, de daquòsses coma d'engolaracas, una cadena d'embotelhage automatizada amb de tapisses rotlants a cada crosada...
M'avisèri que m'enganavi e qu'èri puslèu dins quauque cabinet medical melhor equipat qu'un espital public dau Clapàs. Me trapavi aquí, per lo mens, dins una clinica privada pel grum gròs : anava dau còr e dels ronhones artificials, amb sos bufets que se conflavan e se desconflavan, « confla-me , esquicha-me! « « confla-me, esquicha-me! », al fautuèlh de dentista e al sèti de l'escartafiga.
Me gardèri plan, o podètz comprene, de me seire dins l'un, de crenta que me faguèsson petar mos darrièrs dentilhons e rasigòts, ni mai dins l'autre per cas que me faguèsson la totala !
E aquí de mond...
D'unes que corisson coma de chins desmelsats, benlèu per escapar al desdentaire, d'autres que pedalan, que pedalan per paur de l'escartafiga. N'i a per caminar coma de gasta-camins e camina que caminaràs, d'autres s'aiman mai d'i anar a la rama, e rama que ramaràs.
Mas vai te'n caminar sens camin, ramar sens aiga, pedalar sens ròdas. E ròdas que rodaràs sens ròdas jamai te n'aniràs rodar...
Tot aquò bufa, alena, polsa espés, força a plèc de braces o de cambas, s'espeta las pels dau ventre, la susor a gròs glops redòla. Sentisson qu'embauman, empestan qu'encaraunhan, pudisson qu'enfalenan. La sala empoisona a esclaufit e dona d'èr, es de segur mai qu'un biais de dire, a las cavas de Ròcafòrt.
Curiós coma un pet a la prima , m'entressenhèri sus las rasons d'aquelas torturas, d'aqueles torments al prèp d'un polit tròç garrut de majoreta cavalina que s'i vesiá impudicament los muscles a travèrs la pèl, coma a l'escorgat de sciéncia naturala de l'escòla quand èrem pichòts o al buòu en plastic, que t'ensenha los talhons chucoses, sul taulièr de la camioneta dau boquièr de Lacauna.
- Avètz aquí la maquina que vos fa camba longa e fina, aquela d'aquí es pel cardio-training e aquela pel runing-body
- Bon Dieu ! E aquela ?
- Aquela vos fa las gautas dau cuol polidas.
- Lo cuol polit ? Se faire cagar com'aquò per son cuol, de costuma es puslèu lo contrari, non ? E per puòi s'assetar dessús...
- Aquela vos fa las popas drudas.
- De PIP ? De Popas Indecentament Popudas ?
- Bombudas e bio ! Sens silicòna ! De popas qu'espetan pas en avion e que costan pas res a la Seguretat Sociala !
Mas a agachar las practicas vegèri que fasiá puslèu dins la poma que dins lo melon o la pastèca, la maquina. E granda maissa, d'un aire trufandièr e galejaire :
- Marcha pas. Deu èstre desmargada e imbecila vòstra mecanica !
Terré ! De qu'aviái pas dich ! La majoretassa calossuda aguèt un agach folzejant que me tracèt de cap a cima e me palafiquèt, vegèri se conflar los muscles dau còl e se tibar a ne petar son pegacòs, puòi de tota son auçada :
- La societat PIP fa tanben de bicèps, de pectorals, d'abdos e mai... de testiculs en silicòna !
La petarrufa me prenguèt, la pèl me'n galinejava. Sangbegut, a pas de glèisa primièr, me vodèri puòi a Nòstra-Dòna de las cambas, e vos prègui de creire qu'enreguèri pas lo tapís rotlant. Al puslèu se metre fòra man d'aquel escamandre que me voliá crestar e farlabicar leis alibòfis.
Imaginatz un pauc, de colhas en plastic, encara en aur disi pas de non, dins los temps de crisi que sèm, mas las robinhòlas en cauchó, jamai !
